een tandenborstel stiekemt mijn badkamer binnen
\nveegt wel netjes de schoenen aan de mat
\ndat moet gezegd<\/p>\n
mijn deur staat op een kier, een onbewaakt moment
\neen sokkenpaar grijpt die kans
\nen baant zich een weg naar de ladenkast<\/p>\n
tot overmaat van ramp vond ik klokslag vrijdag
\nin mijn brievenbus een zoenende postkaart, help
\nhier kan ik niet omheen, er is iets aan de hand<\/p>\n
al wekenlang word ik belegerd door witte lelies, rode rozen
\ntulpenbollen en boeketten, ik heb geen verweer meer
\nmijn harnas vertoont reeds de eerste barsten<\/p>\n
vertedering doet me genadeloos de das om
\nheeft de liefde me nu veroverd, sluw en weldoordacht
\nof was ze altijd in me, trouw wachtend op een dag<\/p>\n
de dag dat ik vragen kon: beleger me met lelies,
\nbekogel me met zoenen
\nweek me los, elk moment van samen<\/p>\n
week me los van dit harnas
\ntot het spat in scherven van geluk
\ndat ik land en aarden mag in jouw zachte armen<\/p>\n