Wimpeltje
Toen ik deze blog begon dacht ik regelmatig iets te zullen schrijven over wat ik las in de krant, over wat er in de straat gebeurt, over de faits divers maar ook de essentiële Grondbeginselen van het Leven. En zelfs nu, op de grens van verontwaardiging om wat er in de verzamelde pers wordt geschreven over onrecht, op de grens van ongeloof in het edele van de kapitalistische mens, op de grens van desillusie in de nv. Mensenmaatschappij, voel ik me niet geroepen daar nog een steentje aan bij te dragen. Wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik hier nog aan gal spuwen wat al niet aan bod komt in alle blogs en logs van onze internetwereld? In een forum over het wel of niet boycotten van de OS, lees je plots over “ja maar wat dan met Israël, wat dan met Darfur, wat dan met de USA?!” Iedereen heeft wel een lijstje over wat en waar het er allemaal nog erger, nog hypocrieter, nog onmensrechtelijker aan toe gaat. En met al dat geklaag en al dat wijzen met ons vingertje – niet ik, maar jij – spelen we de joker uit en grijnzen we “ik pas!”. En zo hoeft niemand iets te doen, zo wassen we allemaal onze gore handjes in de schone onschuld. Niet ik, maar jij moet veranderen, dat is wat we denken.
Zal ik een petitie tekenen voor een boycot van de OS? Zal ik vreedzaam met een Tibetaans wimpeltje staan zwaaien op een sneeuwbedekt Antwerps pleintje waar passeerders vanuit hun SUV-fort even hun elektronische raampje laten zakken om te horen waar het allemaal om gaat om dan misprijzend plankgas door te rijden met in hun dodehoekspiegeltje niets dan een eenzame fietser op weg naar huis? Wat maakt het allemaal nog uit?
Ik fiets terug naar huis, de SUV scheurt rakelings langs mijn stuur. Ik ga zitten in mijn dode hoekje, brandt een kaarsje en maak het stiller dan sneeuw in mij. Tijd voor mijn Gandhi mantra: “You have to be the change that you want to see in the world. You have to be the change that you want to see in the world. You have to be the change that you want to see in the world…”
Morgen weer een nieuwe dag.
4 Reacties
Alles waar je energie aan geeft vermeerdert zich. Als we allemaal onze aandacht richten op de bergen rottigheid wordt die berg giga. Daarom vertel ik je nu iets liefs. Ik reed op een van de gladde dagen een auto van achteren aan omdat mijn banden slipten. Er stapte een man uit de auto en vroeg: bent u erg geschrokken, mevrouw? Terwijl ik een donderpreek verwachtte, als oude vrouw. Het maakt mijn hele dag goed. Dat wast. Wat een mooie zin: ik maak het stiller dan sneeuw in mij, dank je wel. veel liefs, marijke
Aldus marijke meijer op 30 maart '08 om 08:18
Dag Sarah,
Wow, “Ik maak het stiller dan sneeuw in mij…..”
“You have to be the change that you want to see in the world….”
…..
Ik tracht mij zo stil te maken als de sneeuw in mij, om de vrede te worden waar ik zo naar verlang….
Aldus Mich op 13 april '08 om 12:49
Hey dag Mich,
Da’s lang geleden. Djumbodicht bleef erg lang op november staan. Fijn dat je weer opduikt. Liefs, Sarah
Aldus sarah op 13 april '08 om 19:06
Mooie mantra….
Aldus Fredo op 22 april '08 om 20:23