‘When might I abide in such a place…’ – Shantideva
When might I abide in such a place,
A place unaclaimed, by nature ownerless,
Thatโs wide and unconfined, a place where I might stay
At liberty without attachment?
In solitude, the mind and body
Are not troubled by distraction.
Therefore, leave this wordly life
And totally abandon mental wandering.
Penetrative insight joined with calm abiding
Utterly eradicates afflicted states.
Knowing this, first search for calm abiding,
Found by those who joyfully renounce the world.
There in these lovely gleaming woods,
With joy thatโs marred by few afflictions,
I shall pacify all mental wandering.
And there remain in blissful solitude.
In pleasant dwellings formed of massive stone,
And cooled by sandal trees beneath the moon,
In woodlands wafted by the gentle breeze,
Our minds intent on bringing good to others.
Those whose minds are practised in this way
Whose happiness it is to soothe the pain of others,
Will venture in the hell of unremitting agony
As swans sweep down upon a lotus lake.
The oceanlike immensity of joy
Arising when all beings will be freed,
Will this not be enough? Will this not satisfy?
The wish for my own freedom, what is that to me?
Shantideva
4 Reacties
Groeten uit de ‘hell of unremitting agony” de zwanen zijn hier erg mooi, en lotusbloemen geuren lekker.
Aldus Fredo op 23 augustus '08 om 11:31
Zwanen zijn overal mooi. Waarom blijf je in de hel? Er is nog werk aan de winkel…, een leuke winkel! ‘My own freedom’ betekent niets als niet iedereen mag proeven. Iedereen heeft het recht op ontwaking…
Aldus sarah op 23 augustus '08 om 22:27
Omdat ze meer afleiding biedt dan de hemel? Nah, ik zit er niet in, ik tracht gewoon van elke plek mijn hemel te maken, vondt het gewoon een leuke zin om te schrijven na het lezen. Laten we zeggen iedereen heeft recht op zijn/haar ontwaking.
Aldus Fredo op 24 augustus '08 om 22:50
Goed. Dan zijn we het eens: iedereen heeft recht op zijn/haar ontwaking. ๐
Aldus sarah op 25 augustus '08 om 08:16