week me los

een tandenborstel stiekemt mijn badkamer binnen
veegt wel netjes de schoenen aan de mat
dat moet gezegd

mijn deur staat op een kier, een onbewaakt moment
een sokkenpaar grijpt die kans
en baant zich een weg naar de ladenkast

tot overmaat van ramp vond ik klokslag vrijdag
in mijn brievenbus een zoenende postkaart, help
hier kan ik niet omheen, er is iets aan de hand

al wekenlang word ik belegerd door witte lelies, rode rozen
tulpenbollen en boeketten, ik heb geen verweer meer
mijn harnas vertoont reeds de eerste barsten

vertedering doet me genadeloos de das om
heeft de liefde me nu veroverd, sluw en weldoordacht
of was ze altijd in me, trouw wachtend op een dag

de dag dat ik vragen kon: beleger me met lelies,
bekogel me met zoenen
week me los, elk moment van samen

week me los van dit harnas
tot het spat in scherven van geluk
dat ik land en aarden mag in jouw zachte armen

beluister het gedicht op SoundCloud

Aldus Sarah op 30 januari '19 om 08:56.