Vijf weken
Vijf weken tussen weten dat je ziek was en jouw as in een pot. Vijf weken waarin jouw lichaam zienderogen verdween, alsof het oploste in het niets. Vandaag gaan we wat rest van jouw vergankelijkheid uitstrooien in een rivier. We gaan herinneringen ophalen, samen delen wat niet te verwoorden valt. En ja, we gaan drinken en eten. Het wordt een feest zoals jij dat hebt gewild. Toch wordt het heel stil in mij. Jij hebt de dood in ons midden gebracht en wederom moet ik voor de spiegel staan. Ik stel mezelf de vraag: wat doe ík in vijf weken? Toen jij koud en kil op het bed lag, schreef ik je een laatste brief.
lieve Frank,
ik eet vandaag nooit meer bangers en mash
ik reis met je mee naar de Ballenys
we groeten de walvissen
en dansen met de pinguïns
je hangt aan onze muur
in een foto van een Tibetaans weeskind
goede punten voor jouw karma
de vrouwentongen vertellen jouw verhaal
ik mocht nog één keer in je ogen kijken zondag
het leek echte rust
en een onmetelijke dankbaarheid
de sushi smaakt me niet vandaag, Frank
ik hou het bij een Duveltje
op reizen, op jouw reis
op jou
je zei steeds sorry
alsof je er niet mocht zijn
nou Frank, moet je weten
als er één ding is dat ik nog wil van jou
kan je er nu zijn?
ik zoek je op in mijn dromen
ik kom naar je toe in meditatie
ik zal je vinden in het licht
maak jij maar al een kampvuur
de warmte maken wij
ik moet gaan nu, Frank
en jij ook
ik ga het gietertje vullen
de vrouwentongen roepen mij
liefs,
Sarah
