stad van regen
tijd heelt alle wonden
schreef een bond zonder naam
in roze woorden op de grijze tram
rijdend doorheen
grauwe druppels regen
eenzaam reis ik
lijn acht middernacht
starend door het raam
een traan groeit in mijn oog
ik kijk naar de maan en weet
een wonde kan nooit meer heel zijn
grauw kletteren druppels regen
tegen tram lijn acht
maandag middernacht
eenzaam reis ik
met een pijn zonder naam
een wonde niet te verwoorden
blijft alleen
maar traan
Antwerpen, 1989
