‘Poem’ – O.Dashbalbar
Deze tekst werd uit het Mongools naar het Engels vertaald door Caroline Brügge. Ik hertaal het gedicht vanuit haar Engels naar mijn Nederlands. De boodschap blijft echter, dat weet ik zo ongeveer wel, ongewijzigd en even bruikbaar.
Ik word gevoed door het water van de Mongoolse rivieren en stromen.
Ik word gevormd door de liederen en klanken van de ruiters.
Ik groeide op langs de stoffige paden en wegen van onze reizen.
Ik luisterde naar ontelbare vertellingen en hoorde over vele heldendaden.
Wanneer ik herboren word, wil ik slechts terugkeren naar de aarde in het land.
Wanneer ik nog eens sterf, wil ik slechts het leven in dit land verlaten. De piek van de altaische bergen die de wolken doorklieft zal mijn lied begeleiden.
De steppen in het oosten bij dageraad wachten op mijn liefde.
Ik zal mijn tent zetten op de melodische tonen van de paardenvedel en ik zal mijn thuisland liefhebben en beschermen tot het einde van mijn vreugdevolle leven.
Mijn Mongolie is waar ik thuis ben in deze wereld, een thuis als een paard dat naar je toe gallopeert vanuit de verte.
