Lotus
Laatst vond ik mezelf weer eens
koorddansend over de afgrond
met niets om handen dan een tandenstoker
voor het zoeken van een wankel evenwicht.
Eerst waande ik mezelf zo dwerg
dat de stoker werd
tot een meterslange stok
onmogelijk om te tuimelen
in die eindeloos diepe put.
Later waande ik mezelf zo reus
dat de afgrond werd
tot een scheurtje in een oude modderplas
daar waar een ijzersterke stengel
zich een weg naar boven baant.
Kiem op weg naar lotus.
Antwerpen, 15.03.05
