‘Leontine’ – Enak Cortebeeck
‘Forceer de onwezenlijkheid des levens niet door u neus zo diep in de suikerpot te steken’ sprak ze wijselijk vanop haar gietijzeren balkon
dat zachte kreetjes zuchtte onder haar gewicht
Probeer het eens met honing, dat u dan zachtjes uitsmeert overheen u goudbruine karma
Ja, voorwaar, Leontine sprak wijze woorden
die des te goddelijker leken
vanop haar roestige spreekgestoelte
dat rijzig ten hemelen steeg
‘Hoogmoed komt snel ten val’, ging ze verder,
‘dus zorg voor extra beveiliging…
…knoflook zou helpen
Mensen zochten haar op
Op zoek naar bevestiging
Of misschien zelfs slechts een kopje koffie en een goede babbel
Dan startte ze steeds haar betoog over het nut van stiekem spinnenwebben te vermengen in een verse tortilla
Het zou voorkomen dat de vliegen in je maag rondvliegen
(dé reden trouwens waarom onze buiken soms zo grommen)
Dadelijk zou ze haar preek eindigen met het ceremoniële gezang dat haar wereldwijd bekend had gemaakt
Het spreekgestoelte kraakte
Maar haar zang hief aan
Als een sirene kon ze schepen laten zinken op de schelde
Kleine vijsjes vielen vanuit de metalen godentroon op de grond
De climax van Leontine´s aria werd verstoord door de ongenadige zucht waarmee haar gietijzeren toren verloor van de zwaartekracht
Daar lag Leontine
De knoflook in haar hand had niet geholpen
Mijn maag gromde
En wespen scheurden stukken uit mijn karma
Enak Cortebeeck
