Dit is het dan
Dit is het dan. Een kamertje van vier bij zes. Een keukentje waar een stevige boodschappentas de doorgang al blokkeert. Een badkamertje waar een slappe douchestraal net geen troost biedt. De scheiding dringt tot me door. Waarom dit allemaal zo nodig was ontgaat me een beetje. Wat moest er nou veranderen? Wat was ik nou helemaal beu? Alsof een nieuwe woonst en het vrijgezellenbestaan een nieuw spiegelbeeld tevoorschijn kunnen toveren.
Laatst was ik op herfstretraite beland. Drie dagen van stilte, yoga, zweethutten en mediteren. Daar vond ik diepe rust en vrede. Maar hoe breng je die mee naar huis? Het lijkt wel of ook dit huisje slechts een tussenstation is voor ik mijn uiteindelijke bestemming bereik. Dromen van weggaan en nooit meer terugkeren doemen elke dag wel eens op. Vliegtuigtickets naar New York horen daarbij. Iets om naar uit te kijken. Als naar de vuilkar die op donderdagen een ton herinneringen helpt vermorzelen. Ik ga op zoek naar een leeg hoofd. Een schone lei. Ik loop weg van hier op weg naar mij.
