De kooi
Ik sleep me naar het werk, de kantoorfabriek. Vier dagen van negen tot vijf. Te tokkelen op een klavier, gekluisterd aan een scherm waarop in metershoge letters staat geschreven “Wat ben je hier in godesnaam nog aan het doen?”. Ik voorzie de heren dokters, professoren en hoopvolle studenten-wereldverbeteraars van belangrijke medische literatuur. Levensreddende informatie over ziektes en elllende waar vier kwart van de wereld geen moer om geeft, waar niemand van wakker ligt. Nog even en ik ga ’s zaterdags de auto poetsen en ’s zondags taartjes eten bij de schoonouders. Het voortuintje moet millimeterfijn geknipt, de boodschappen van het lijstje netjes in de mand.
En ondertussen vreet ik mijn vingers op, duik ik in de troost van een valse wijn en maak ik mezelf wijs dat het zo hoort, “’t gaat goed, echt wel”. Op maandag ga ik mediteren. Dan ben ik indiaan, beer, een Tibetaanse lama, al wat ik wil zijn. Het is, vrees ik, niet meer dan een brokje geestelijk penitentiar verlof. De boeien gaan onvermijdelijk weer om zodra ik ook die deur terug sluit. Dan word ik opnieuw de burger in het gareel, de werknemer van onbepaalde duur, het kind zonder speelgoed. De gekooide mens.
2 Reacties
Het feit dat vijf vijfde van de mensen geen moer geeft om wat je doet maakt het niet minder mooi natuurlijk. Het gaat er om wat jij vindt.
Maar naast mediteren zijn er toch ook andere zaken die je prettig vindt, zoals uit eten in een rookvrij restaurant, bakkeleien over de rekening, glazen bier drinken met vrienden, slenteren door de stad.
Wellicht een ietwat omslachtige manier om te vertellen dat wij vanavond en morgen de hele dag in Antwerpen zijn. De schoenen- en tassenvoorraad moet nodig weer eens aangevuld. En ik heb trek in spaghetti bolognese als lunch. Met een glas wijn.
Aldus Vasilis op 25 mei '07 om 08:59
Verdorie, als dat geen gebogen tralie is! Ik ontsnap en ga mee op stap. Lekker bij een wijntje(s) keuvelen over kooien, lama’s – Tibetaanse en de wollige soort, planken en banken en wel of niet gemalen kaas bij de pasta. Tot zo!
Aldus Sarah op 25 mei '07 om 12:17