Bureaucratia in Fort Europa
KC ontving op vijftien november een schrijven van de Vlaamse Zorgkas vzw. Een beetje een herinnering voor een nalatigheid. Of hij voor twintig december, als inwoner van Vlaanderen ouder dan 25 jaar, zijn bijdrage wil betalen voor de verplichte Vlaamse zorgverzekering. Kennelijk had hij een jaartje overgeslagen en is het totaal nu 50 euro voor 2012 en 2013. Er wordt beleefd gedreigd met geldboetes en verlies van rechten zou hij volharden in zijn nalatigheid. Maar, en dat is wel net zo aardig, er valt ook te lezen wat je kan doen als je de bijdrage niet kan betalen: “Contacteer het OCMW van uw gemeente”. Tof, hij is niet alleen inwoner van Vlaanderen, maar heeft hier kennelijk ook een eigen gemeente. En dat voor een Nederlander. Wat zijn we toch ruimdenkend.
Wij dus vol goede moed naar het OCMW. Dat hij ten laste is. Dat hij geen baan heeft. Dat hij geen uitkeringen geniet van welke aard dan ook. Allemaal ok. Dat weten ze bij de belastingen al jaren. Die verspillen aan KC al lang geen inkt meer. Dat is toch een letterlijke nuloperatie, moeten ze daar denken. Maar goed, ik wijk af, wij dus naar het OCMW van onze gemeente, Antwerpen, dorp bij de Schelde. Leggen we even kort uit wat het probleem is. De vrouw knikt van ja, dat gaan we even regelen. Of KC zijn identiteitskaart bij heeft? Ja, en KC legt zijn paspoort op tafel. Uit Nederland. Beter nog, het Koninkrijk der Nederlanden. Onze noorderburen, zeg maar. De vrouw zegt die bedoel ik niet. Ik bedoel de Belgische identiteitskaart. Zegt KC die heb ik niet. Dan houdt het gesprek hier helaas op, mijnheer.
Haar gouden tip: u kan bij Vreemdelingenzaken een gele kaart regelen, een verblijfsvergunning. Die krijgt u als u een verklaring ondertekent dat u in uw eigen levensonderhoud kan voorzien. Door het tekenen van die verklaring wordt het dan wel onmogelijk om een leefloon te regelen, dat snapt u ook wel.
Catch 22. Mission impossible. Ik schrijf veel en meestal met plezier. Naar de Vlaamse Zorgkas vzw heb ik nog nooit een brief gestuurd. Dat lijkt me nou eens leuk om te doen. Voor twintig december uiteraard. Wat dat betreft ben ik iets minder nalatig. Ik ben vooral benieuwd naar het antwoord. Zouden dat standaardbrieven zijn die numeriek of alfabetisch ergens uit een printer in een landschapskantoor rollen, zo met de regelmaat van een prikklok? Of scoor ik er eentje op maat gemaakt, helemaal alleen voor KC en zijn ‘familiaal solidaire steunfiguur’ (dat verzin ik niet, dat is vakjargon), deze schrijfster? Spannend. De huisstijl ken ik al: groen, sereen, “samen zorgen voor morgen”.
